Stampersgat, 20 augustus 2024

Onderzoekers van de Endangered Wildlife Trust (EWT) gebruiken de unieke snorhaarpatronen van leeuwen om deze dieren in het Kruger NP van elkaar te onderscheiden en zo te komen tot een juiste inschatting van het aantal leeuwen in dit gebied. EWT werkt hierin samen met South African National Parks (SANParks) en het Lion Recovery Fund. Het onderzoek moet een schatting van de leeuwenpopulatie in Kruger NP geven, de eerste sinds 2016.

Het belang van de telling

Kruger NP is een belangrijk gebied voor leeuwen maar de dieren worden meer en meer geconfronteerd met talloze uitdagingen waardoor aantallen wereldwijd snel afnemen. Schattingen gaan uit van nog maar 20.000 leeuwen wereldwijd.

Afname van leefgebied en het conflict met mensen dat hierdoor ontstaat, blijft de belangrijkste bedreiging. Ook voor leeuwen in Kruger NP bijvoorbeeld als ze het park verlaten en op grond komen van mensen. Andere belangrijke bedreigingen zijn stroperij voor lichaamsdelen of consumptie. Leeuwen lichaamsdelen zijn gewild in traditionele medicijnen; de leeuw dient vooral als vervanging van tijgerlichaamsdelen. Illegale handel in de leeuw neemt daarom toe. Eerder kwamen berichten naar buiten dat stroperij op leeuwen in Kruger NP toeneemt.

Een andere bedreiging voor de leeuw in Kruger NP is stroperij gedreven door de vraag naar voedsel (bushmeat). Mensen plaatsen strikken om specifieke dieren zoals antilopen te vangen. Maar vele andere dieren, waaronder leeuwen, raken ook verstrikt in deze vallen.

Kruger NP is een belangrijk leefgebied voor de leeuw omdat het onderdeel uitmaakt van het Great Limpopo Transfrontier Park dat zich uitstrekt over Zuid-Afrika (Kruger NP), Mozambique en Zimbabwe. Omdat Afrikaanse leeuwen meer en meer onder druk komen, is het behoud van een gezonde populatie in Kruger NP cruciaal voor het voortbestaan ​​van de soort. Stap 1 hierbij is weten hoeveel leeuwen er zijn.

Lees het artikel over het onderzoek hier.

Afbeelding: elke leeuw heeft een uniek snorharenpatroon, vergelijkbaar met een menselijke vingerafdruk. Deze identificatiemethode, ontwikkeld in de jaren zeventig, stelt onderzoekers in staat individuele leeuwen in de loop van de tijd te volgen, wat bijdraagt ​​aan nauwkeurigere populatieschattingen. Copyright foto: Evert Doorn, The Wild Site.