Stampersgat, 26 februari 2021
 
Afgelopen januari heeft de Nigeriaanse douane een zending onderschept van 10 ton slagtanden, botten en schubben, vermoedelijk afkomstig van 709 olifanten, 11 leeuwen en 10.658 schubdieren.
 
Inmiddels heeft de huidige COVID-19 pandemie al meer dan twee miljoen officieel gerapporteerde doden en zijn er biljoenen euro’s verloren gegaan. De handel in wilde dieren en planten is helaas levendiger dan ooit.  Virologen waarschuwen al jarenlang voor een pandemie als COVID-19 en geven aan dat dit niet de laatste keer zal zijn.  Diverse virusuitbraken gingen dit virus voor, waarvan SARS, MERS en Ebola de bekendste zijn. Deze virussen (zoönosen) springen over van dieren op mensen. De meerderheid is afkomstig van wilde dieren. Om nieuwe pandemieën in de toekomst aanzienlijk te verkleinen, hebben stichting SPOTS, IFAW, Stichting AAP en World Animal Protection de handen onlangs ineengeslagen en 15 maatregelen opgesteld die tezamen een Manifest vormen. Het volledige Manifest vind je op onze website.
 
Opvallend van de inbeslagname door de Nigeriaanse douane in januari 2021, afgezien van het duizelingwekkende aantal bedreigde diersoorten met een marktwaarde van meer dan 16 miljoen dollar, is de aanwezigheid van leeuwen. Gestimuleerd door een onverzadigbare vraag uit Vietnam en China en beheerd door criminelen in Laos en Thailand, is de druk op de tijgerpopulaties zo ernstig dat leeuwendelen, relatief gemakkelijker te verkrijgen in Afrika, worden gebruikt om aan de marktvraag te voldoen.
 
Freeland, een ngo tegen handel in wilde dieren, gelooft dat de handel in tijgers, die nu wereldwijd minder dan 4.000 dieren in het wild telt, wordt geleid door 'Tiger Queens' in het zuidoosten van Azië. Net als in de Netflix-serie Tiger King, fokken deze partijen hun eigen tijgers ogenschijnlijk om redenen van toerisme en natuurbehoud. In werkelijkheid accepteren veel van deze tijgerboerderijen, die geregistreerd zijn als "dierentuinen", echter geen toeristen of doen dit alleen om hun werkelijke winstoogmerk te maskeren: het verkopen en van tijgeronderdelen.
 
Volgens de Environmental Investigation Agency (EIA) zijn ongeveer een half dozijn tijgerfaciliteiten met tijgers in gevangenschap in Laos betrokken bij de handel in tijgerproducten. Multinationale criminele syndicaten profiteren van zwakke wetshandhaving en corruptie, terwijl ze profiteren van de hoge marges bij de verkoop van zeldzame en bedreigde dieren.

Steve Galster, de oprichter van Freeland, zegt hierover: “Vanwege de toegenomen handhaving en meer aandacht voor de handel, besloten de tussenpersonen in Laos om hun eigen infrastructuur voor het fokken van dieren in het wild te creëren om twee doelen te bereiken: van dieren die over de grens van Thailand naar Laos worden gesmokkeld, kan worden aangetoond dat ze zijn gefokt in Laotiaanse fokkerijen en dat ze als zodanig papierwerk kunnen krijgen. Ten tweede, om hun eigen dieren te fokken om minder afhankelijk te zijn van steeds onbetrouwbaardere Thaise leveranciers die ofwel betrapt werden op mensenhandel, of die hun prijzen verhoogden om te betalen voor grotere inspanningen om verhoogde handhaving te omzeilen."

Dr. Mark Jones van Born Free schat dat er meer dan 8.300 tijgers in gevangenschap leven in Zuidoost- en Oost-Azië, vergeleken met 5.000 in de Verenigde Staten.
 
De Conventie inzake internationale handel in bedreigde diersoorten (CITES), waarvan alle Aziatische landen behalve Noord-Korea en Turkmenistan lid zijn, roept sinds 2007 op tot beëindiging van het fokken van de tijger voor handel in hun lichaamsdelen. Terwijl sommigen in de pro-farm lobby beweren dat het fokken van tijgers de druk verlicht op wilde tijgerpopulaties, wordt dit allesbehalve bevestigd door het steeds kleiner wordende aantal wilde tijgers.
 
Het bestaan ​​van tijgerboerderijen ondermijnt de inspanningen om het verbod op de handel in tijgerproducten af ​​te dwingen, aldus het Wereld Natuur Fonds. Het stelt ook dat tijgerboerderijen de vraag helpen bestendigen en laten groeien, aangezien hun aanwezigheid dient om de vraag naar dergelijke artikelen te legitimeren en te normaliseren.
 
Laos en Thailand hebben nationale wetgeving om dit in overeenstemming te houden met hun CITES-verplichtingen, maar velen zeggen dat er onaanvaardbare mazen in de wet zijn. Een rapport van het Environmental Investigation Agency (EIA) uit 2019 suggereert dat licenties voor het fokken en vervoeren van tijgers relatief eenvoudig te verkrijgen zijn, en dat er geen voorziening is om te voorkomen dat de handelsproducten die op de markt worden gebracht onderdelen van tijgers bevatten.
 
De uitbreiding van de middenklasse in beide landen verklaart in belangrijke mate de aanhoudende vraag naar tijgerproducten: de consumptie van tijgervlees wordt door sommigen gezien als luxueus, en de botten worden gezien als een gezondheidsremedie. In een gedeelte van traditionele Chinese medicijnen (TCM) worden wilde dieren verwerkt. Het geloof is dat lichaamsonderdelen van specifieke dieren, helend zouden werken bij kwalen en ziektes. Zo geloven sommigen mensen bijvoorbeeld dat als ze een tijger eten, ze de kwaliteit van een tijger erven. Op onze website kun je meer informatie vinden over TCM.

Naarmate tijgers moeilijker te stropen werden, en naarmate landen als Thailand en China de handelsbeperkingen verscherpten, begonnen natuurbeschermers leeuwendelen te vinden onder in beslag genomen zendingen - vermoedelijk vervangers voor zeldzamere tijgerdelen. De afgelopen jaren exporteert de regering van Zuid-Afrika jaarlijks bijvoorbeeld alleen al honderden, zo niet duizenden, leeuwen skeletten van gefokte leeuwen naar Azië. Echter, net als voor de tijger, is deze handel ook voor leeuwen zeer bedreigend. De populatie leeuwen is de afgelopen 21 jaar in Afrika met naar schatting 43% afgenomen en hun leefgebied is de afgelopen 50 jaar met 75% afgenomen. Op onze website kun je meer informatie vinden over de handel in leeuwenbotten. 

Lees hier het volledige artikel.